رُکسانا، فیلمی تکان دهنده درباره سهل انگاری پزشکی+تیزر

آخرین بار شهباز زمان را خرداد ۹۶ در نمایشگاه عکس «هتل بوتیک» در فرهنگسرای نیاوران دیدم. او در حین فیلمبرداری فیلم سینمایی رکسانا و تا آماده سازی لوکیشن های بعدی فیلم به ایران آماده بود تا نمایشگاه عکس هایش از کشور چک را افتتاح کند.

شهباز زمان نویسنده، تهیه کننده،‌ کارگردان، مجری و کارشناس رادیو و تلویزیون است. فارغ التحصیل مدرسه عالی تلویزیون، عکاس، طراح و نقاش.

در حاشیه این نمایشگاه گپ و گفت طولانی زدیم. از گذشته تا به امروز. صدای لرزان و نگاهی نگران داشت. با سردی از گذشته حرف می زد و رنجور از صاحبان رسانه ها بود. بسیار از تلویزیون و رادیو گفت. از آثار پیشینش، از بزرگانی که خانه نشین شده بودند و کوتوله هایی که سکان دار رسانه ها شده اند.

از خواهرش گفت که در سانحه اتومبیل مصدوم شد و اینکه چه بی رحمانه قربانی اشتباه پزشکی و تبعیض مذهبی شد. و حالا دیگر در بین ما نیست. اهالی رسانه و هنر می‌دانند که فیلم آخر شهباز زمان پیرامون همین مهم است و چه تهدیدات و چه عواقبی مالی و جانی را برایش رقم زد.

به هر روی پس از گذشت این روزها متوجه شدم دیگر برای هیچ مجموعه ایرانی از ارشاد تا تلویزیون کار نمی کند. نه به او کار می‌دهند (گویی ممنوع الکارش کرده‌اند) و نه او حاضر به همکاری شده است.

در حاشیه نمایشگاه جمله متفاوتی گفت. برایم عجیب بود. او گفت این روزها در سرزمین پدری عجیب احساس غربت می‌کنم. در کشوری که هر آینه برایم پر از تهدید و تشویش است. او این حرفا را در روزهایی زد که فیلم سینمایی رکسانا (ROXANA) رونمایی نشده بود.

خیلی دوست داشتم انگیزه‌اش را از ساخت فیلم رکسانا و پرداختن به سهل‌انگاری‌های پزشکی بدانم. چرا اینقدر نسبت به این موضوع حساس شده است.

شهباز زمان درباره حادثه‌ی رکسانا گفت:

همه چیز از نامه پزشکی قانونی شروع شد. وقتی دیدم که علت فوت خواهر جوانم در اثر سهل انگاری و ‌قصور پزشکی و‌ تبعیض بوده تصمیم گرفتم بر اساس این داستان واقعی فیلمی بسازم. تا شاید تاثیر آن از سهل انگاری های دیگر و فوت انسان های دیگر جلوگیری کند.

من در شهر پراگ مشغول پروژه‌های هنری خودم (ساخت فیلم، نوشتن کتاب، و عکاسی) بودم که به من اطلاع دادند بخاطر تعمیرات وزرات راه و عدم نصب تابلوهای هشدار دهنده در شب، خواهرم به اتفاق یکی از اقوام مادری‌ام، دچار سانحه شده و توسط اورژانس به بیمارستان منتقل شده‌اند. گفتند خواهرت در حالت بسیار بد و‌ شکستگی مهره t12 کمر، منتظر نوبت عمل است.

از آنجا که ما به خاطر شغل خانوادگی در سال‌های دور در شهر بابل زندگی می‌کردیم و خانواده نسبتا شناخته شده‌ای هم به حساب می‌آمدیم، در محله‌ای اقامت داشتیم که محله بهائیان بوده است. از سر بد‌شناسی و اینکه شهرهای کوچک ساکنان شناخته شده‌ای دارند، دکتر جراح فامیل من را می‌شناسد و تصورش از قدیم بر آن بوده که ما بهایی هستیم و از عمل خواهر من سر باز می‌زند. این تعلل و رسیدن پزشک جدید و سهل‌انگاری‌های بعد از عمل منجر به حادثه فوت خواهرم می‌شود. از آنجایی که این مشکلات در ایران زیاد است و دولتمردان به آن بی‌توجه، سالیان زیادی است که جان انسان‌ها اینگونه از بین می‌رود و شکایت از پزشکان هم عموما راه به جایی نمی‌برد.

نزدیک به دو سال در پنج کشور چک، ایران، ترکیه، تایلند و ویتنام تولید این فیلم طول کشید تا به مرحله اکران برسد. این فیلم با هزینه شخصی خودم تولید شد تا حتی سرمایه‌گذاران و‌ اسپانسرها نتوانند در محتوای آن دخل و‌ تصرفی بکنند. بازیگر نقش اول آن نیز اولدریخ بوهینگ چک تبار است.